Γρηγόριος, ο Θεολόγος

Γεννήθηκε το 329 στην Καππαδοκία σε μια κωμόπολη κοντά στην Ναζιανζό και γι’ αυτό και λέγεται και  Ναζιανζηνός Σπούδασε στα ονομαστότερα πνευματικά κέντρα της εποχής εκείνης, στην Καισάρεια, στην Αλεξάνδρεια και στην Αθήνα. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, γύρισε στην πατρίδα του, βαπτίστηκε χριστιανός και έφυγε στην έρημο, όπου έγινε μοναχός, έχοντας σαν συνασκητή τον Μ. Βασίλειο. Αλλά ύστερα από ένα μήνυμα του γέρου πατέρα του, για να τον βοηθήσει στο ποιμαντικό του έργο, ξαναγύρισε στην πατρίδα του, όπου κατ’ απαίτηση των πιστών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Το 380 ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει πατριάρχη Κων/πόλεως και την επόμενη χρονιά πρόεδρο της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Γρηγόριος όμως ήταν άνθρωπος γαλήνιος και ειρηνικός και επειδή παρουσιάστηκε αντίδραση στην Σύνοδο, υπέβαλε την παραίτησή του από τον Πατριαρχικό θρόνο και πήγε να μείνει οριστικά στην έρημο, ασκητεύοντας ως το τέλος της ζωής του. Εκοιμήθη στις 25 Ιανουαρίου 390. Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, λόγους ηθικούς, δογματικούς, πανηγυρικούς, επικήδειους, αλλά και επιστολές και ποιήματα. Η εκκλησία τον κατέταξε μεταξύ των αγίων και εορτάζει την μνήμη του στις 25 Ιανουαρίου, καθώς και στις 30 του ιδίου μηνός, μαζί με την μνήμη των άλλων δυο ιεραρχών, του Μεγάλου Βασιλείου και του Ιωάννου Χρυσοστόμου.