ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 «ταξίδεψε»  με το δελφινάκι του

«Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά «ελευθερία»
και είπαν πως την έγραψαν παιδιά…»
Ο Μάνος Λοϊζος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 22 Οκτωβρίου 1937. Από μικρός ενδιαφέρεται για την μουσική και μαθαίνει βιολί και κιθάρα. Το καλοκαίρι του 1955, έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στην Φαρμακευτική Σχολή, στην συνέχεια θα μεταγραφεί στην Εμπορική, την οποία τελικά θα εγκαταλείψει για να ασχοληθεί με την μουσική, με πρώτη δημιουργία το ’62, μελοποιώντας το ποίημα του Λόρκα «Τραγούδι του δρόμου» σε ελληνική απόδοση από τον Νίκο Γκάτσο και ερμηνεία Γιώργου Μούτσιου.

«…Δώδεκα παιδιά στους δρόμους, δώδεκα σπαθιά,
πήραν το Χριστό στους ώμους δώδεκα παιδιά,
χάραξαν στη γη τους νόμους, άνοιξαν στη νύχτα δρόμους
κι έγινε η αγάπη πιο βαθιά…»

Η γνωριμία του με τον Μίκη Θεοδωράκη, θα είναι και η αφορμή για το ξεκίνημα της καριέρας του, όπου συνεργάζεται με τον Μίκη και τον Μιχάλη Κακογιάννη, αναλαμβάνοντας την διεύθυνση της χορωδίας στην θεατρική παράσταση «Όμορφη Πόλη» που ανέβηκε στο θέατρο Παρκ.

Το ’64 η γνωριμία του με την Κωστούλα Μητροπούλου όπου μαζί γράφουν τον «Δρόμο» και τον «Στρατιώτη». Ακολουθούν 3 χρόνια αργότερα τα «Νέγρικα» σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη, με την Μαρία Φαραντούρη, που κυκλοφόρησαν όμως σε δίσκο οκτώ χρόνια αργότερα.

«Καβάλα στο δελφίνι
τον κόσμο γύρισα
είπα να σε ξεχάσω
μα σ’ αποθύμησα…»

Ο πρώτος του μεγάλος δίσκος με τίτλο «Σταθμός» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνευτές τον Γιώργο Νταλάρα, την Λίτσα Διαμάντη και τον Δημήτρη Ευσταθίου κυκλοφορεί το ’68. Ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Δελφίνι δελφινάκι», «Παλιό ρολόι», «Η δουλειά κάνει τους άνδρες» κ ά. Ακολουθούν οι «Θαλασσογραφίες» πάλι σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με την Μαρίζα Κωχ, Γιάννη Καλατζή, Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Πάριο. «Τζαμάϊκα», «Καφενές», «Δέκα παλικάρια», «Σεβάχ ο θαλασσινός» που ερμηνεύει ο ίδιος.

«Έλα κράτησε με
και περπάτησε με
μες στον μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μην μ’ αφήνεις μόνο θα χαθώ
Σ’ ακολουθώ…»
Το 1971 γράφει την μουσική για την ταινία του Αλέξη Δαμιανού «Ευδοκία», με το ομώνυμο ζεμπέκικο, ίσως το ωραιότερο ζεμπέκικο όλων των εποχών. Η συνεργασία του το ’73 με τον με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, μας φέρνει το «Καλημέρα ήλιε» με τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωτοεμφανιζόμενων τότε, Κώστα Σμοκοβίτη, Χαρούλας Αλεξίου και Αλέκας Αλιμπέρτη. Πειραματιζόμενος με τον ηλεκτρικό ήχο γράφει τα εκπληκτικά «Τραγούδια του δρόμου», όπου ξεχωρίζει η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στον «Στρατιώτη», τον «Γ΄ Παγκόσμιο» και στο «Κι αν είμαι ροκ».

«…Η μέρα κείνη δε θ’ αργήσει
κυνηγημένο μου πουλί
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή.»
Ο τελευταίος δίσκος του «Για μια μέρα ζωής» με στίχους τραγουδιών του Λ. Παπαδόπουλου, Φ. Λάδη, Μ. Ρασούλη, Τ. Λειβαδίτη, Δ. Σιτζάνη και του ίδιου, με ερμηνευτές τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Δώρα Σιτζάνη, την Δήμητρα Γαλάνη κυκλοφορεί το 1981. Ξεχωρίζουν η «Κουτσή κιθάρα» με την Δήμητρα Γαλάνη και το προφητικό κατά κάποιο τρόπο «Η μέρα δεν θα αργήσει».

«Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
να ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά…»

Οι συναυλίες εκείνης της εποχής, κλονίζουν την ήδη επιβαρυμένη υγεία του από την υπέρταση και την νεφρική ανεπάρκεια. Στις 8 Ιουνίου 1982 θα υποστεί το πρώτο εγκεφαλικό και θα νοσηλευτεί στο Γενικό Κρατικό. Στις 16 Αυγούστου πηγαίνει στην Μόσχα για περαιτέρω εξετάσεις. Στις 7 Σεπτεμβρίου παθαίνει το δεύτερο εγκεφαλικό και δέκα ημέρες αργότερα, «έφυγε» για τον δικό του ήλιο.
Πηγή: Kleiditousol.blogspot.com Συντάκτης: Χάρης Κόντος