…Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές.
Κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Όλη η ζωή μου του χαμού.
θολές, σβησμένες ζωγραφιές.
Κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ' από την κόλασή μου στο φωνάζω:
εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.
εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.
Αδελφή της πεζογράφου Έλλης Αλεξίου, υπήρξε σύζυγος του
Νίκου Καζαντζάκη (1911-1926) και από το 1933 του ποιητή και κριτικού Μάρκου
Αυγέρη. Συνεργάστηκε με περιοδικά και έγραψε όλα τα είδη του λογοτεχνήματος,
πεζά, ποίηση, θέατρο, παιδικά, δοκίμιο.«Τη νύχτα του Αη-Γιάννη», «11πμ-1 μμ,
Κρίσιμες στιγμές», «Άνδρες», «Κόκκινη ζωή», «Ενώ το πλοίο ταξιδεύει»,
«Πληγωμένα πουλιά», «Άνθρωποι και υπεράνθρωποι», «Οι τρεις φίλοι», «Τα
λουστράκια» κ ά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου