Μαθητής, o πιο σκληρά εργαζόμενος

Σχολείο, ξένες γλώσσες, αθλητισμός, ωδεία, υπολογιστές, χορός, διάβασμα, φροντιστήριο, είναι η καθημερινότητα μικρών παιδιών 9 και 10 χρονών. Δραστηριότητες που μέχρι πριν από λίγα χρόνια φάνταζαν αδιανόητες, είναι ενταγμένες στην καθημερινότητά τους.

Τα σημερινά παιδιά που πηγαίνουν στα δημοτικά σχολεία μπορεί να λείπουν μέχρι και 12 ώρες από το σπίτι για να ανταποκριθούν σε όλες τις σχολικές και εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Ασχολούνται με περισσότερα πράγματα από όσα, από έναν ενήλικα εργαζόμενο με βαρύ πρόγραμμα. Σαν να κάνουν αγώνα δρόμου να προλάβουν να τα μάθουν όλα μέχρι την ενηλικίωση τους, λες και δεν υπάρχει εκπαίδευση μετά απ’ αυτήν. Τα παιδιά σ’ αυτήν την ηλικία τον περισσότερο χρόνο τους θα έπρεπε να τον πέρναγαν παίζοντας ανέμελα, γιατί η ανεμελιά και το παιχνίδι είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ηλικίας, αλλά και παράγοντες που θα διαμορφώσουν την προσωπικότητά τους στην ενήλικη ζωή τους. Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, πως όλα αυτά όχι μόνον φαίνεται να κουράζουν υπερβολικά τα παιδιά, αλλά μπορεί να έχουν και αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Πρέπει λοιπόν οι γονείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αποφορτίσουν το πρόγραμμα των παιδιών, αφού τις περισσότερες φορές ευθύνονται οι ίδιοι για τις επιλογές τους, να βάζουν τα παιδιά σε τόσες δραστηριότητες, εξυπηρετώντας δικές τους φιλοδοξίες. Πρέπει να καταλάβουν, ότι σ’ αυτές τις μικρές ηλικίες, όσο λιγότερη πίεση ασκείται για εξωσχολικές δραστηριότητες τόσο καλύτερο είναι για τα παιδιά, αν δεν θέλουν να καταστρέψουν την δημιουργικότητά τους.