Πάμε για ουζάκι;

Καλοκαιράκι, ήλιος, ανάπαυλα

Βουνό, θάλασσα, μπαλκόνι

Τα τραπεζάκια έξω,

Η παρεούλα σε σύναξη,

Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο

Από ένα ουζάκι με μεζέ;

Το ούζο είναι ένα δυνατό οινοπνευματώδες ποτό που προέρχεται από την απόσταξη στεμφύλων, με την προσθήκη νερού και μυρωδικών, προεξάρχοντος του γλυκάνισου, από το οποίο παίρνει και το χαρακτηριστικό του άρωμα.

Τόποι παραγωγής

Η Μυτιλήνη είναι η πιο σημαντική παραγωγός περιοχή. Άλλες περιοχές παραγωγής ούζου, ο Τύρναβος, η Χίος, η Λήμνος, η Καλαμάτα, η Σέρρες. Οι διαφορές τους στην γεύση προσδιορίζεται από την αναλογία και την πολυμορφία των σπόρων (αστεροειδής γλυκάνισος, κόλιανδρο, μάραθο, κανέλα, ιδιαίτερα μυρωδικά των περιοχών, όπως μαστίχα Χίου), αλλά και η τεχνική της απόσταξης.

«Ου…ζω» χωρίς ούζο

Σαν ποτό συνοδεύεται πάντοτε από μεζέ, όχι όμως οποιοδήποτε μεζέ. Το ούζο λατρεύει το αλάτι (ελιές θρούμπες, φέτα, πεκορίνο, λιαστή ντομάτα, τουρσί), τα παστά (σαρδέλες, αντσούγιες, τσίρο, παστουρμά), τα καπνιστά (ζαμπόν, λουκάνικα, πικάντικα καπνιστά τυριά) και τέλος τα έντονα (σουτζουκάκια (τυροκαυτερή σαλάτα) και τα τηγανητά, τηγανιτές μελιτζάνες, κολοκυθάκια, καλαμαράκια, κεφτεδάκια).

Κατανάλωση και μαγειρική

Πίνεται σκέτο, με ρέγουλα όμως, αν θέλετε να νιώσετε την έντονη γεύση του και το μεθυστικό του άρωμα, μόνο στον ουρανίσκο και την μύτη και όχι στο κεφάλι. Αραιωμένο με νερό, όπου παίρνει το χαρακτηριστικό γαλακτώδες χρώμα. Με πάγο, σε χυμούς, σε κοκτέιλ, που θα απογειώσει την γεύση τους. Και στην μαγειρική όμως βρίσκει χρήση, κυρίως για μαρινάρισμα, σάλτσες, τηγανητά αλλά και σαλάτες.