Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

 Σαν τον αητό είχα φτερά
και πέταγα πολύ ψηλά
μα ένα χέρι λατρεμένο,
ένα χέρι λατρευτό
μου τα κόβει τα φτερά,
για να μην ψηλά πετώ
Είμαι αητός χωρίς φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά…

Το 1972 η γιαγιά-Ευτυχία, πήρε την στράτα κι έφυγε…
Φύση περιπετειώδης και με πάθος την χαρτοπαιξία, μη  δίνοντας σημασία στα στιχάκια της τα ξεπουλάει σε εξευτελιστικές τιμές, ίσα-ίσα για να πάρει λίγα χρήματα, για να ζήσει ή να παίξει χαρτιά. Για πολλά όμως από τα τραγούδια της η αναγνώριση στο όνομά της ήρθε μετά τον θάνατό της. Τραγούδια της: «Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά», «Γεντί Κουλέ», «Είμαστε αλάνια», «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Ηλιοβασιλέματα», «Μου σπάσανε τον μπαγλαμά», «Περασμένες μου αγάπες», «Στ’ Αποστόλη το κουτούκι», «Το τελευταίο βράδυ μου», «Όνειρο απατηλό», «Γυάλινος κόσμος», «Πετραδάκι -πετραδάκι», «Συρματοπλέγματα βαριά» «Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι»», «Πήρα την στράτα κι έρχομαι», «Αντιλαλούνε τα βουνά» κ ά