Μενέλαος Λουντέμης

Ο μεγάλος μας λογοτέχνης πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1977
Φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημήτρη (Τάκη) Μπαλάσογλου (Βαλασιάδη).

Θεωρείται από τους πλέον πολυδιαβασμένους Έλληνες συγγραφείς και έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, θεατρικά, παιδικά βιβλία, βιβλία που αναφέρονται σε πνευματικούς ανθρώπους, έκανε μεταφράσεις ενώ έργα του μελοποιήθηκαν.

Διηγήματα: «Τα πλοία δεν άραξαν», «Γλυκοχάραμα», «Αυτοί που φέρανε την καταχνιά», «Το τραγούδι των διψασμένων», «Βουρκωμένες μέρες»
Μυθιστορήματα: «Συννεφιάζει», «Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος», «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», «Θυμωμένα στάχια», «Η φυλακή του κάτω κόσμου», «Καληνύχτα ζωή», «Οδός Αβύσσου αριθμός 0», «Το ρολόϊ του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα», «Το κρασί των δειλών», «Αγέλαστη άνοιξη», «Της γης οι αντρειωμένοι», «Η φυλακή του κάτω κόσμου» κ ά
Ποίηση: «Κραυγή στα πέρατα», «Το σπαθί και το φίδι», «Κονσέρτο για δυο μυδράλια κι ένα αηδόνι», «Πυρπολημένη μνήμη», «Οι εφτά κύκλοι της μοναξιάς»
Θεατρικά: «Οι κεραυνοί ξεσπούν», «Ανθισμένο όνειρο», «Θα κλάψω αύριο», «Πικρή θάλασσα», «Ταξίδια του χαμού»
Παιδικά: «Ο Δαίδαλος», «Ο Θησέας», «Ο Ίκαρος», «Ο Ηρακλής»
Σατυρικά: «Οι αρχιτέκτονες του τρόμου»
Ταξιδιωτικά: «Ταξίδι στην απεραντοσύνη», «Μπατ-Τάι»
Πνευματικές μορφές: «Ο λυράρης» (Μιλτ. Μαλακάσης), «Ο κονταρομάχος» (Κ. Βάρναλης), «Ο εξάγγελος» (Άγγ. Σικελιανός)
Μεταφράσεις: «Το σπίτι της ομίχλης» (Θ. Κωνσταντίν), «Πέρα από τους αμμόλοφους» (Φ. Νεάγκου), «Πύρινα άλογα» (Ι. Μπραντ) κ ά
Αποσπάσματα: 
Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος
 «…Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος, για να τις χαρούν τα αστραφτερά μάτια, να τις μυρίσουν οι νέες αισθήσεις και για να στεφανώσουν στιλπνά μέτωπα κι ολόμαυρα κεφάλια. Οι κερασιές θα καρπίσουν και φέτος, για να δροσίσουν διψασμένα χείλη και να στολίσουν ρόδινα αυτιά και καπελίνα….
Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα
 «…Μέσα στα σπλάχνα του ανθρώπου κοιμούνται καμιά φορά κάτι λιονταράκια, που δεν τους βολεί να χορτάσουν μόνο με ωμό κρέας. Θέλουνε να φάνε και ψυχές, ν’ αλέσουνε ευτυχίες, να γκρεμίσουν όνειρα…»