Το 1825 ο Ιμπραήμ αποβιβάζεται στην Μεσσηνία. Ο Γρηγόριος
Δικαίος Φλέσσας ή Παπαφλέσσας, τότε
ήταν υπουργός των Εσωτερικών και ο Κολοκοτρώνης και άλλοι αγωνιστές βρίσκονταν
στην φυλακή λόγω της εμφύλιας διαμάχης που είχε προηγηθεί. Ο Παπαφλέσσας
διαβλέποντας τον κίνδυνο που διέτρεχε η επανάσταση ζήτησε σαν υπουργός την
αποφυλάκιση τους αλλά δεν εισακούστηκε. Καθώς ο χρόνος έτρεχε, αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει ο ίδιος τον
Ιμπραήμ. Περνά από την Καλαμάτα, μαζεύει όσα παλικάρια μπορεί και τραβάει για
την Πύλο. Έφτασε στην Πολιανή και ταμπουρώθηκε με 600 άνδρες, στα 3 υψώματα
μεταξύ Μανιακίου και Παιδεμένων, γνωστά σήμερα σαν «Ταμπούρια του
Παπαφλέσσα».Την νύχτα ο Παπαφλέσσας, έβαλε και άναψαν πολλές φωτιές για να φαίνεται
ότι έχει πολλούς υπερασπιστές, ενώ γύριζε από ταμπούρι σε ταμπούρι εμψυχώνοντας
τους συναγωνιστές του. Η μάχη στο Μανιάκι είναι άνιση, καθώς οι δυνάμεις του
εχθρού υπερτερούν κατά πολύ. Οι Έλληνες μάχονται ηρωικά και πέφτουν ο ένας μετά
τον άλλον. Ο Παπαφλέσσας βέβαιος για το τέλος του μένει εκεί και πολεμάει, ώσπου
σωριάζεται κι αυτός νεκρός. Ο νικητής Ιμπραήμ, μετά την μάχη προστάζει να τον
βρουν ανάμεσα στους νεκρούς. Τον πλένουν και τον στήνουν σ’ ένα δένδρο. Ο
Ιμπραήμ τον αγκαλιάζει, τον φιλάει και του αποδίδει τιμές για την γενναιότητά
του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου