Με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη γεννήθηκε το 1863 στην
Αλεξάνδρεια, εξ ου και η επωνυμία του «Αλεξανδρινός». Η ποίηση του είναι
ιδιόμορφη, χαρακτηριζόμενη από ευγένεια,
αξιοπρέπεια, στωϊκισμό, που όμως διαπνέεται από λυρική συγκίνηση. Αλλά και η
γλώσσα του είναι ιδιότυπη, λιτή,
επιγραμματική και απλή χωρίς στολίδια,
όμως ειρωνική και απαισιόδοξη. Εμπνεόταν από την αρχαία και βυζαντινή ιστορία,
από την γενέτειρά του Αλεξάνδρεια, αλλά και από τον ιδιότυπο ερωτισμό του. Ο
ίδιος κατατάσσει τα ποιήματά του σε τρεις κατηγορίες: Φιλοσοφικά, ιστορικά και
αισθησιακά (ερωτικά). «Ιθάκη», «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» (Αλεξάνδρεια),
«Υπέρ της Αχαϊκής συμπολιτείας πολεμίσαντες», «Τα βήματα», «Τα τείχη», «Οι
βάρβαροι», «Οι ψυχές των γερόντων», «Τα κεριά», «Θερμοπύλες»,
«Τρώες», «Μονοτονία» κ ά.
Απόσπασμα από το ποίημα «Ιθάκη»
«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησης το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου