1930: Πέθανε η Μαρία Πολυδούρη, ποιήτρια

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1902. Σε πολλή νεαρή ηλικία πρωτοεμφανίζεται στα γράμματα με το πεζογράφημα «Ο πόνος της μάνας», που είναι επηρεασμένο από τα μανιάτικα μοιρολόγια. Ξεκινά τις σπουδές της στην Νομική Σχολή της Αθήνας, ενώ παράλληλα διορίζεται στην Νομαρχία της Μεσσηνίας και μετά τον θάνατο των δικών της, μετατίθεται στην Αθήνα. Στην ίδια υπηρεσία γνωρίζεται με τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, με τον οποίο συνδέεται με σφοδρό έρωτα. Λίγους μήνες αργότερα ο Καρυωτάκης ανακαλύπτει ότι πάσχει από σύφιλη και της ζητά να χωρίσουν. Εκείνη δεν θα τον ξεπεράσει ποτέ. Αρχίζει να παραμελεί την δουλειά της και την απολύουν, εγκαταλείπει την νομική, γράφεται σε Δραματική Σχολή και εμφανίζεται σαν ηθοποιός σε μια  θεατρική παράσταση. Αρραβωνιάζεται έναν δικηγόρο, με τον οποίο χωρίζει λίγο καιρό αργότερα, όταν αποφασίζει να φύγει για το Παρίσι. Προσβάλλεται όμως από φυματίωση, γυρίζει στην Αθήνα και νοσηλεύεται σε νοσοκομεία όπου και καταλήγει. Έγραψε ποιητικές συλλογές «Οι τρίλιες που σβήνουν», «Ηχώ και χάος», μια νουβέλα, ενώ έχουν εκδοθεί  και τα  ημερολόγια  της. Ποιήματά της μελοποιήθηκαν από συνθέτες Ν. Μαμαγκάκη, Γ. Σπανό, Ν. Μαυρουδή κ ά.

Απόσπασμα από το ποίημα «Βράδυ»

«Καλώς το που ήρθε το άφωτο βραδάκι
έτσι απαλό σαν χάδι να μ’ αγγίξει
και τη σκέψη μου αγάλια να τραβήξει
στο σκοτεινό στ’ ατέλειωτο δρομάκι…
…Καλώς το που ήρθε σαν την καλοσύνη
το κουρασμένο βλέμμα μου να σβήσει
και την ψυχή μου ελεύθερη ν’ αφήσει
να απλωθεί πέρα ως πέρα στη γαλήνη.»