Βασίλης Αυλωνίτης

Σαν Σήμερα το 1970 έφυγε ένας από τους μεγαλύτερους μας κωμικούς ηθοποιούς 

Γεννήθηκε την 1 Ιανουαρίου του 1904 και μεγάλωσε στην Αθήνα, στο Θησείο. Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο γίνεται εντελώς τυχαία και ενώ εργαζόταν ως τεχνικός σκηνικών τον σπρώχνουν για πλάκα στην σκηνή. Τα καταφέρνει όμως τόσο καλά που αρχίζει να παίζει σαν ηθοποιός, το 1924 συμμετέχοντας στην παράσταση «Ερωτικές γκάφες», με τον θίασο Ζαφειρίου. Ακολούθως συνεργάζεται μέχρι το 1928 σε οπερετικούς θιάσους και μετά σε επιθεωρησιακούς. Για χρόνια ήταν στέλεχος και καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Ακροπόλ. «Τριάντα κότες κι ένας κόκορας», «Κάθε καρυδιάς καρύδι», «Κατεργάρα» κ ά. Ακόμα συνεργάστηκε με τον Γ. Μαυρέα, την Μ Νέζερ, τον Κ Χατζηχρήστο και σαν συνθιασάρχης με τον Ν. Ρίζο και την Γ Βασιλειάδου κ ά Πλούσια όμως ήταν η κινηματογραφική δράση, όπου συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ταινίες: «Μαρία Πενταγιώτισσα» (1929), «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Το αμαξάκι», «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» (1957), «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα» (1960), «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», «Όταν λείπει η γάτα» (1962), «Οι γαμπροί της Ευτυχίας» (1962), «Η σωφερίνα» (1964), «Διπλοπενιές» (1966), «Ο πεθερόπληκτος» (1968), «Η αρχόντισσα κι ο αλήτης» (1970), που θα αποτελέσει και το κύκνειο άσμα του κ ά. Ακόμα ερμήνευσε και τα τραγούδια: «Γαλλομαθής», «Η γυναίκα είναι μυστήριο», «Πίνω και δεν με μέλλει» (Οι μεθυσμένοι) σε οπερέτες και «Α! ρε παλιομισοφόρια» στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο». Χαρακτηριστικοί έχουν μείνει οι αυτοσχεδιασμοί του σε ατάκες, αλλά και οι «μούτες» του (εκφράσεις του προσώπου), που έκανε.

Χαρακτηριστικές ατάκες

- Η ωραία των Αθηνών:

«Ωρέ που πάμε;;;»

- Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο

«Δεν μας εκτιμάνε εμάς τους καλλιτέχνες» (λατερνατζής)

- Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας

«Φασούλι το φασούλι δεν γίνονται περιουσίες, γίνονται φασολάδες…»

- Η ωραία των Αθηνών

Β. Αυλωνίτης: «Το βράδυ σε θέλω ντυμένη γκραν»

Γ. Βασιλειάδου: «Γκρνκάσα;»

Β. Βασιλειάδης: «Όχι, γκραν-πρι»

- Ο θησαυρός του μακαρίτη:

«Τι διάολο σ’ έκανα ωραίο, μωρέ και μου ‘φάγες τα καλύτερα υλικά;»

«Τώρα τ’ έχουμε όλα…Λεφτά έχουμε, πίεση έχουμε, να ‘χαμε και μια γυναίκα…»

- Οι γαμπροί της Ευτυχίας

Ν. Ρίζος: «Και είναι μεγάλη η αδελφή σου;»

Β. Αυλωνίτης: «Ε’ δεν είναι και σαν την Πελοπόννησο…»

- Ο λεφτάς:

Γ. Γαβριηλίδης: «Σε παρακαλώ. Δεν θέλω να με λες μπαμπά».

Β. Αυλωνίτης: «Δηλαδή; Ξεμπαμπακιάσαμε;»

- Διπλοπενιές:

Δ. Παπαμιχαήλ: «Θα άντεχες να βλέπεις την γυναίκα σου πάνω στο τραπέζι να χορεύει;»

Β. Αυλωνίτης: «Εγώ θα άντεχα. Το τραπέζι δεν θ’ άντεχε, γιατί η κυρά Παναγιώτα είναι 150 κιλά»