Η Ταυτότητα του Μήνα

Ο Αύγουστος κατά τις παροιμίες είναι ένας διφορούμενος μήνας γιατί για ορισμένες είναι ένας καλός μήνας που πρέπει να είναι δυο φορές το χρόνο, να είναι και οι άλλοι μήνες σαν αυτόν, έχει πολύ φαί, από κολιούς μέχρι σύκα και σταφύλια, αλλά και θέα με τα δυο χρυσά φεγγάρια του και από την άλλη, έχει παχιές μύγες, πολύ κρύο καθώς ξεκινάει ο χειμώνας, λέμε τώρα, και πρέπει να φοράμε κάπα και να σκεπαζόμαστε με δεκαπέντε βελέντζες. Εδώ θα εντοπίσω μια παράλειψη στις παροιμίες, καθώς σε καμιά δεν αναφέρονται η  χαλάρωση, οι διακοπές τα μπανάκια μας στην θάλασσα, αλλά και οι γιορτές του όπως του αγίου Φανουρίου, να φάμε καμιά φανουρόπιτα και ο Δεκαπενταύγουστος να γλεντήσουμε και να χορέψουμε σε κανένα πανηγυράκι. Άντε καλό μας μήνα και όπως λέει περίπου και το τραγούδι «Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να λιαζόμαστε…»

Ο Αύγουστος είναι ο όγδοος μήνας του χρόνου και έχει 31 ημέρες. Οι αρχαίοι τον έλεγαν Μετεγειτνιώνα. Οι Ρωμαίοι τον έλεγαν Sixtilus (έκτος) επειδή ήταν ο έκτος μήνας, αλλάζοντας το όνομά του σε Αύγουστος για να τιμήσουν τον αυτοκράτορα Οκταβιανό, όταν πήρε τον τίτλο του Αυγούστου. Ο Οκταβιανός διάλεξε για την μετονομασία τον έκτο μήνα, γιατί τότε είχε πεθάνει η Κλεοπάτρα. Οι Βυζαντινοί είχαν τον Αύγουστο τελευταίο μήνα του χρόνου. Ακόμα αναφέρεται και με τις λαϊκές ονομασίες του Συκολόγος (επειδή ωριμάζουν τα σύκα) και Δριμάρης. Δρίμες ή μερομήνια ο λαός μας ονομάζει τις πρώτες 12 μέρες του Αυγούστου, όπου παλαιότερα οι άνθρωποι «έβλεπαν» τι καιρό θα κάνει όλο το χρόνο, αντιστοιχώντας την 1η μέρα με τον Αύγουστο, την 2η με τον Σεπτέμβριο κλπ. Οι πρώτες δεκαπέντε μέρες του Αυγούστου, κατά την θρησκευτική παράδοση είναι ημέρες νηστείας, για να προετοιμαστούμε για τον Δεκαπενταύγουστο. Πολλά στοιχεία υπάρχουν στην λαογραφία μας για τον Αύγουστο, όπως ότι η τελευταία μέρα του Αυγούστου θεωρείται αποφράδα (γρουσούζικη), την ονομάζουν κλειδοχρονιά, επειδή τότε τελείωνε το βυζαντινό έτος. Εξάλλου, η ονομασία του προέρχεται από τη λατινική λέξη Augeo, που σημαίνει αυξάνω. Κάποιοι αποδίδουν την ονομασία του και στη λέξη augur, που σημαίνει οιωνοσκόπος, αφού μέχρι και σήμερα, τον μήνα Αύγουστο αρκετοί είναι αυτοί που «διαβάζουν τα σημάδια» είτε για να προβλέψουν τον καιρό είτε τα μελλούμενα.

Παροιμίες για τον Αύγουστο:

- «Ο Αύγουστος κι ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα».

- «Το Μάη με πουκάμισο, τον Αύγουστο με κάπα»

- «Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα»

- «Μακάρι σαν τον Αύγουστο να ήταν οι μήνες όλοι»

- «Να 'σαι καλά τον Αύγουστο με δεκαοχτώ βελέντζες»

- «Να ‘σαι καλά τον Αύγουστο που ‘ναι παχιές οι μύγες»

- «Τ’ Αυγούστου τα βοριάσματα χειμώνα αναθυμούνται»

- «Καλός ο ήλιος του μαγιού , του αυγούστου το φεγγάρι»

- «Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ’ το νερό τ’ Αυγούστου»

- «Κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο»

- «Του Αυγούστου και του Γεναριού τα δυο χρυσά φεγγάρια»

- «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι»