«Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες…»
Εξέδωσε τρεις ποιητικές συλλογές: «Ο πόνος των ανθρώπων και
των πραγμάτων», «Νηπενθή», «Ελεγεία και σάτιρες». Τα ποιήματά του, έχουν μια
ιδιοτυπία και στην μορφή και στην γλώσσα, όπου
καθρεπτίζεται ένας βαθύτατος ανθρώπινος πόνος. Έγραψε ακόμα και πεζά «Το καύκαλο», «Ονειροπόλος», «Φυγή» «Ο κήπος της αχαριστίας», «Η τελευταία» κ ά, ενώ σημαντικό είναι και το
μεταφραστικό του έργο. Υπηρέτησε σε υπηρεσίες
του Δημοσίου και συνδέθηκε με την συνάδελφό του Μαρία Πολυδούρη. Η διάλυση
του δεσμού τους, με την απόσπασή του αρχικά στην Πάτρα και μετά στην Πρέβεζα, αλλά
και η μοναχικότητα της επαρχιακής ζωής επιδρούν αρνητικά επάνω του οδηγώντας
τον στην μελαγχολία και τελικά στην αυτοκτονία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου