Δεκέμβριος

Η ταυτότητα του μήνα

Ο Δεκέμβριος είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου και πρώτος του χειμώνα. Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, που άρχιζε τον Μάρτιο, ήταν ο δέκατος μήνας και αυτό σήμαινε το όνομά του που προερχόταν από την λατινική λέξη Decem=δέκα. Στο Γρηγοριανό ημερολόγιο έγινε ο δωδέκατος μήνας του χρόνου και ένας από τους 7 που έχουν 31 ημέρες. Ο λαός μας ακόμα τον ονομάζει Χριστουγεννιάτη, Χιονιά, Βρομαλίτη. Συμπίπτει περίπου προς τον αττικό μήνα Ποσειδεώνα. Στις 22 Δεκεμβρίου είναι η μικρότερη μέρα του χρόνου, το χειμερινό ηλιοστάσιο, που σηματοδοτεί και την  αρχή του χειμώνα.

Γιορτές του Δεκεμβρίου:

Αγίας Βαρβάρας και Ιωάννου Δαμασκηνού στις 4, αγίου Σάββα στις 5, αγίου Νικολάου στις 6, αγίας Άννας στις 9, αγίου Σπυρίδωνα στις 12, αγίου Ελευθερίου στις 15, αγίου Διονυσίου στις 17 και Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου

 Παροιμίες για τον Δεκέμβριο:

- Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο χειμώνας

- Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού

- Γύρω-γύρω του Χριστού, η κορφή του χειμωνιού.

- Τον Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες

- Το τραγούδι με τον τρύγο, τον Δεκέμβρη παραμύθι

- Δεκέμβριος, Χριστού γέννηση και καλός μας χρόνος

- Αγία Βαρβάρα γέννησε κι ο Σάββας το εδέχθη κι ο Αϊ Νικόλας έτρεξε να πάει να το βαπτίσει

- Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα φώτα χιονισμένα και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα

- Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απεκρίθη: Μάζεψε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί Αι Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.