«…Έτσι στην σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
Σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί
όπου μας εύρει μας πατεί
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα
Προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!»
Ο Κώστας Γιαννακός όπως ήταν το πραγματικό του όνομα άνοιξε
νέους ορίζοντες δημιουργώντας μια δική του προσωπική σχολή στα περισσότερα είδη
του γραπτού λόγου ( ποίηση, χρονογράφημα, κριτική κλπ). Το έργο του διέπεται
από ανθρωπιά, λυρισμό αλλά και σαρκασμό. Ξεχωρίζουν, Ποιητικά: «Το φως που καίει», «Σκλάβοι πολιορκημένοι»,
«Οι μοιραίοι», «Η μάνα του Χριστού», «Οι πόνοι της Παναγιάς», Πεζογραφήματα: «Η
αληθινή απολογία του Σωκράτη», «Το ημερολόγιο της Πηνελόπης», Μελέτες:
«Αισθητικά» 2 τόμοι, «Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική», «Ζωντανοί άνθρωποι» κ ά. Στίχοι
του μελοποιήθηκαν από συνθέτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου