1912: Πέθανε (σκοτώθηκε σε μάχη) ο Λορέντζος Μαβίλης

«Πατρίδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δεν λάμπει.
Α! πως στο φως σου λαχταρούν οι θάλασσες και οι κάμποι…»

Ασχολήθηκε με την ποίηση και καλλιέργησε το λυρικό σονέτο. Η τεχνική του είναι άμεμπτη, οι στίχοι του αρμονικοί και πλούσιοι σε εικόνες. Τα ποιήματά του διαπνέονται από κάποια μελαγχολία και απαισιοδοξία, είναι όμως γεμάτα φως και λαμπράδα, όταν εξυμνούν την Ελλάδα και τις φυσικές της καλλονές. Το έργο του μικρό ποσοτικά, αλλά αξιόλογο ποιοτικά αποτελείται από πρωτότυπα ποιήματα και αξιόλογες μεταφράσεις από την ξένη ποίηση και την λογοτεχνία. Από τα ποιήματά του πασίγνωστα είναι τα σονέτα «Λήθη», «Ελιά», «Πατρίδα», «Ευθανασία», «Μνήμη», «Καλλιπάτειρα» κ ά. Ήταν ακόμα ικανός συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων, εξελέγη βουλευτής, όπου υποστήριξε με πάθος την δημοτική γλώσσα και τέλος πολέμησε ως εθελοντής πέφτοντας μαχόμενος στη μάχη του Δρίσκου (έξω από τα Ιωάννινα).